Hukuk, toplumsal sonuç doğuran, alınan kararların ve eylemlerin yasalar ve kurallar çerçevesinde sınırlandırılıp çoğu zaman güçler arası eşitlik oluşturmaya yönelik olarak oluşturulan toplumsal sözleşmedir. Daha somut bir şekilde açıklanması gerekirse, hukuk, insanların belli kurallar ve normlar içerisinde birlikte yaşamasını koruma ve güvenlik noktasında sağlamlaştıran bir sistemdir.
Hukuk, sürekli bir değişimi ve evrimi içeren önemli bir kavram olarak anlam kazanmıştır. Toplumsal koşullar, mevzuat ve çevresel değişikliklere bağlı olarak hukuk sürekli olarak değişmektedir. Kalıcılık, özellikle canice suçlar, yasal korumalar veya hukuki sorumluluklar gibi konularda çok önemli bir konudur. Hukukunda kalıcı olması gereken unsurlar, toplumun kamusal alanında temel kaynak tabanlı ve uygulanabilir hukuki mevzuatlar haline getirilmesiyle sağlanır.
Kalıcılık çoğu kez değişime karşı direnç göstermesi ile anılır. Ancak, hukukta sürekli olarak kalıcı olsa da, bu kalıcılık her zaman değişime açıktır. Aksi takdirde hukuk güncel toplumsal ve çevresel ihtiyaçları karşılayamaz. Toplumsal sözleşme çerçevesinde, hukuksal kalıcılığın değişime açık olması, düzen ve devamlılığın sağlanmasını sağlar. Devletler, özel sektör, sivil toplum örgütleri ve kamuya mensup kamusal kurumlar gibi birçok toplumsal belirleyiciler ile özgün mekanizmalar ile korunan hukukun kalıcılığı ve değişimine izin vermesi toplumsal denge için çok önemlidir.
Yüzyılı aşkın bir süredir, hukuk pratikleri çok fazla gelişti ve kurallar bütünü olarak birçok sektörlerde kullanılmaya başlandı. Bu gelişme, hukuk terimlerinin belirli bir anlamı temsil etmesini sağladı. Yeni hukuk teorileri gündeme getirildi, özgürlük alanları daha fazla ön plana çıkarıldı ve bu yeni teorilerin pratik uygulamalı olarak hayata geçirilmesi sağlandı. Bu yeni gelişmeler kalıcı olarak düzenlenen hukuki kuralların anlamını ve anahtar kavramlarını değiştirebilir.
